Via de pers vernam de OVS dat er een voornemen bij de erkende vakbonden is om op 5 oktober een spoorstaking te organiseren. De tijd voor het essentieel personeel om een intentieverklaring in te dienen, wat wettelijk verplicht is, verloopt op 1 oktober 2022 om 22u.
Met die dreiging, vernemen we ook in de media de verwachtingen: meer middelen voor aanwervingen en arbeidsvoorwaarden, een verbetering van het welzijn van het personeel.
“We doen dit al vijftig jaar zo”
Toen de OVS met het dossier voor gepresteerde overuren op trimestriële basis een argumentatie voorlegde aan de directie dat dit wettelijk niet in orde was, volgde allerhande ontkenningen en excuses. De meest markante uitspraak was “we doen dit al vijftig jaar zo!”. Inderdaad, reeds vijftig jaar liet men de situatie van het structureel overwerk ongemoeid. Wie klaagde, zag schouders opgetrokken worden. Vermoeidheid, depressies, stress op het werk en thuis zijn reeds een carrière lang ons deel. Exact hetzelfde gebeurde generaties lang met het overdragen van verlof, het niet toekennen van de vrije dagen…
Ook op vlak van welzijn, stelde de OVS vast dat voor geen enkel beroep een risicoanalyse werd ontwikkeld, en de problemen op vlak van welzijn decennia lang niet op een structurele manier werden geanalyseerd en de problemen werden aangepakt. Het gevolg hiervan is voelbaar elke dag. De Belgische Spoorwegen is één van de weinige bedrijven waarbij men vaak pas op het einde van de laatste werkdag weet wanneer de volgende werkdag start, of verlof is toegekend, of men een nacht of een dag moet komen werken. Binnen deze maatschappij, is slechts een recht op aaneengesloten verlof voorzien van zeven dagen, niet eens in een vakantieperiode, terwijl in grote private bedrijven een garantie van weken in een vakantieperiode wordt geboden. Binnen de Belgische Spoorwegen analyseert men nauwelijks de zwaarte van het werk, men kapt er gewoon elk jaar meer werk bij. De wettelijke verplichting om flexibiliteitsverhogingen en productiviteitsverhogingen te overleggen in de welzijnscomités, kapt men dan weer overboord. Binnen de Belgische Spoorwegen geldt een straffencultuur, ondanks het voornemen van daarvan af te stappen. Binnen deze structuur reorganiseert men alsof het een continu onaflatende stroom van veranderingen is, waarin ieders positie onzeker wordt behalve die van het hoogste kader, en waarbij men nooit zich de vraag stelt welke impact dit heeft op het welzijn van de werknemers. We zien bij OVS elke dag wat dit doet met de werknemers van de Belgische Spoorwegen.
Enkel een decennialang slecht gevoerd overleg, waarin het ontbrak aan puntjes op de ï, brengt ons vandaag in de verwarrende situatie waarin elke staking legitiem mag beschouwd worden en misschien onze steun verdient, maar ook een wrang gevoel nalaat als we analyseren hoe we in deze situatie zijn terecht gekomen.
Quid werkgroepen ARPS 541?
Wat evenzeer verbaast, zijn de voorstellen die doorsijpelen naar de werkvloer aangaande de mogelijke aanpassingen ARPS 541. De voorstellen zijn niet duidelijk, en HR-RAIL weigert de notulen of presentaties met onze vakbond te delen, maar we lezen zaken als annualisering van de arbeidsuren. Dit soort zaken zet het welzijn meteen onder extra druk: harder werken wanneer het bedrijf het nodig heeft, thuis wanneer zij u niet kunnen gebruiken. De gewerkte uren moeten enkel op jaarbasis kloppen, dat is de geest van de annualisering van de arbeidsuren. We rekenen erop dat géén van de productiviteits-, of flexibiliteitsverhogende maatregelen erdoor komen en dat deze actie daarvoor een duidelijk signaal zal weergeven.
Is aanwerven voldoende?
Het is jammer dat het speerpunt van het gemeenschappelijk vakbondsfront enkel om aanwervingen draait, want dat mist de essentie van de zaak.
Het spoor kan eindeloos mensen blijven aanwerven, als de mensen sneller blijven vertrekken dan binnenkomen, gaan de personeelstekorten nooit weggewerkt worden. In de huidige krapte op de arbeidsmarkt, gecombineerd met de lakse houding van de NMBS tegenover de arbeidswet, is het minstens zo belangrijk dat er geëist wordt dat er vanuit de regering middelen worden vrij gemaakt voor degelijke arbeidsvoorwaarden, genoeg rusttijden, en voldoende personeel. Iemand die geen verlof krijgt, of te vaak maar daags op voorhand de uren kent van de daaropvolgende dag, zal niet blijven, zeker niet als die de job wil combineren met een familieleven.
Er is voor de OVS vandaag een reden om te staken als het over het thema welzijn gaat. Daarom betaalt de OVS een vergoeding uit voor haar leden die deelnemen aan deze actie.
