Personeelsgebrek aankaarten is voor een vakbond geen evidente zaak. Enerzijds kunnen en mogen we niet doof zijn voor de roep van de werkvloer, die terecht vindt dat problemen zoals verlof dat niet kan worden toegekend, een verhoogde werkdruk en een veel te hoge psychosociale belasting moeten worden aangekaart. Anderzijds moeten we steeds voor ogen houden dat net door het aankaarten van een personeelsgebrek bij de buitenwereld de perceptie kan ontstaan dat het niet goed werken is bij een bedrijf, zeker bij een bedrijf dat zo in de maatschappelijke kijker loopt als de NMBS, wat een invloed kan hebben op eventuele aanwervingscampagnes die juist tot doel hadden het personeelsgebrek aan te pakken.
We denken dat we binnen OVS en in onze communicatie met pers en buitenwereld steeds zeer sereen en correct deze dunne lijn hebben bewandeld. We beseffen echter ook dat de berichten over agressie en personeelsgebrek die met de regelmaat van de klok in de media verschijnen, een afknapper kunnen zijn voor mensen die aan de slag willen als treinbegeleider.
Eén van onze leden schreef een gastbijdrage over waarom hij zijn beroep, ondanks alles, nog steeds met veel plezier en trots uitoefent. Een bijdrage die we maar al te graag publiceren, want ze verwoordt perfect wat leeft bij de overgrote meerderheid van de treinbegeleiders.
“Nu bijna tien jaar geleden besloot ik mijn leven een nieuwe wending te geven. Ik gaf mijn job in de verkoop op, en werd treinbegeleider. Een beslissing die ik me sindsdien nog geen dag beklaagd heb.
Akkoord, door personeelsgebrek is de verlofsituatie momenteel verre van optimaal. En ja, je komt als treinbegeleider vaak in contact met mensen die zich onbeschoft of soms zelfs agressief opstellen. Maar toch zijn de meeste van mijn collega’s zeer gedreven mensen die hun beroep met passie, plezier en fierheid uitoefenen. Niet verbazend, want er zijn dan ook tal van voordelen aan ons beroep verbonden.
Eentonigheid kennen we niet als treinbegeleider, geen twee dagen zijn hetzelfde. Elke dag weer kom je met andere reizigers en collega’s in contact, meestal op een positieve manier. Er ontstaan dan ook regelmatig hechte vriendschapsbanden, zowel met collega’s als met regelmatige reizigers.
Je voert daarbij een job uit met veel verantwoordelijkheid. Samen met de machinist ben je immers baas in eigen trein, en ben je mee verantwoordelijk voor de veiligheid aan boord. Vaak moet je dan ook nog eens probleemoplossend en klantgericht denken omdat lang niet alle situaties beschreven staan in de reglementering.
De wisselende uren, gecombineerd met zeer vroege en/of zeer late diensten zijn soms zwaar, maar brengen ook veel voordelen met zich mee. Ik doe boodschappen in een bijna lege supermarkt, en kan meestal de kinderen naar school doen of gaan halen. Je wordt zelden of nooit geconfronteerd met files of verkeersdrukte, en na verloop van tijd kun je meestal terecht in een depot dicht bij je woonplaats. Vaak ben je ook gewoon in de week één of meerdere dagen thuis.
Treinbegeleiders worden, zeker gezien het vereiste opleidingsniveau om aan de toelatingsproeven te mogen deelnemen, op een zeer correcte manier verloond voor hun werk. Met enkele jaren anciënniteit zal je, premies inbegrepen, zelden of nooit minder dan 2000€ netto per maand verdienen. Je wedde is daarenboven gekoppeld aan een barema, waardoor je in de loop van je loopbaan op regelmatige tijdstippen meer zult gaan verdienen. Een garantie die je niet bij veel werkgevers hebt.
Tenslotte geniet je als personeelslid van de NMBS over aanzienlijke verkeersvoordelen. Je krijgt zelf een vrijkaart waarmee je gratis de trein kan nemen doorheen de Benelux. Voor je gezinsleden krijg je coupons waarmee ze hetzelfde kunnen doen, in eerste klasse. Op tal van andere Europese spoornetten krijg je aanzienlijke kortingen, of zelfs vrijbiljetten.
Er wordt momenteel een doorgedreven aanwervingscampagne gevoerd die het personeelstekort hopelijk binnen niet al te lange termijn oplost. Dat is echter maar de helft van het verhaal. OVS ijvert nu voor een garantie op verlof, die meer zekerheid geeft en de job voor mij en mijn collega’s nog aantrekkelijker zal maken. Kortom, ambieer je een carrièreswitch, wil je werken als treinbegeleider, laat je dan niet teveel afschrikken door de negatieve berichtgeving, en zet de stap!”
