Heel wat personeelsleden hebben een behoorlijk aantal achterstallige kredietdagen (KD’s) opgebouwd. De NMBS heeft in de paritaire (sub)commissie eenzijdig beslist dat er maximaal 35 KD’s naar volgend jaar overgedragen kunnen worden, en dat het overtallig saldo zal worden uitbetaald.
De wijze waarop deze beslissing werd doorgedrukt is tekenend voor de manier waarop het paritair overleg tegenwoordig wordt gevoerd, en nauwelijks meer lijkt dan een formaliteit. Gesteund door een liberale regering die er geen geheim van maakt dat bepaalde verworvenheden van het personeel haar een doorn in het oog zijn, drukt de directie de ene na de andere maatregel eenzijdig door. Ook het garanderen van een performante openbare dienstverlening lijkt geen prioriteit te zijn voor deze regering. Integendeel zelfs. Het inperken van het stakingsrecht, de minimale dienstverlening en het aan banden trachten te leggen van de vakbonden hebben enkel tot doel de directie ruimte te geven om verdere bezuinigingen ten koste van het personeel eenvoudigweg door te kunnen drukken.
Zelfs tijdens periodes van grote personeelstekorten waarin niet eens voldoende gewone vakantiedagen konden worden toegekend, riep de NMBS op om geen KD’s op te sparen. Desalniettemin werd in sectoren die getroffen werden door een personeelstekort een oplopend saldo aan KD’s noodgedwongen toegestaan. Ook worden KD’s door de diensttabel soms ongevraagd omgezet in rust- of compensatiedagen omdat deze laatsten niet overgedragen kunnen worden naar een volgend jaar. Nu moet het personeel plots de overtallige kredietdagen in een tijdspanne van minder dan twee maanden opnemen –wat voor velen onmogelijk zal blijken- of laten uitbetalen. Dit getuigt van een absoluut gebrek aan respect voor het personeel. De werkgever kon vaak de KD’s niet toekennen wanneer erom gevraagd werd, maar weigert dat het hardwerkend personeel ze in een rugzakje bewaart om ze op te nemen op een ogenblik dat het hen goed uitkomt.
Bij een laatste overleg met de OVS liet de directie nochtans uitschijnen dat ze de aantrekkelijkheid van de NMBS als werkgever wou verhogen. Het is dan ook tergend om enkele weken later te vernemen dat er wéér aan de voorwaarden wordt geraakt!
Deze maatregel treft bovendien in de eerste plaats werknemers die kort bij hun pensioen staan, met uitzondering van diegenen die volgend jaar met pensioen mogen. Ze hebben eerder in hun carrière méér uren geklopt om nu de kredietdagen te kunnen opnemen in aanloop van hun verdiende rust. Voorts valt het op dat voornamelijk de uitvoerende diensten het slachtoffer worden van deze maatregel, aangezien er vooral hier vaak al jaren sprake is van een structureel personeelstekort.
Voor de NMBS is het uitbetalen van de KD’s een zuiver mathematisch gegeven. Door de timing van het bekendmaken van deze beslissing is het voor veel personeelsleden onmogelijk om het overtallig saldo nog tijdig op te nemen. Het niet meer moeten toekennen van deze KD’s houdt voor de NMBS een onmiddellijke en significante productiviteitsstijging in, en maskeert een dreigend personeelstekort in een aantal sectoren waar de aanwervingen niet vlot lopen.
Bij een laatste overleg met de OVS liet de directie nochtans uitschijnen dat ze de aantrekkelijkheid van de NMBS als werkgever wou verhogen. Het blijkt vandaag immers moeilijk om gekwalificeerd personeel te vinden en te houden in een aantal sectoren. Wij maakten destijds de bemerking dat de afbraak van het statuut voor een groot deel aan de basis ligt van het huidige personeelsverloop, samen met een lagere verloning in vergelijking met de privé-sector en een vaak minder positieve jobbeleving.
Het is dan ook tergend om enkele weken later te vernemen dat er wéér aan de voorwaarden wordt geraakt, en we vragen ons af welke kunstgrepen men volgend jaar gaat uithalen indien de aanwervingsproblemen blijven aanhouden.
Misschien wacht de maatschappij op een stakingsgolf van het personeel om het beloofde treinaanbod terug af te bouwen om het personeel zijn recuperatiedagen te kunnen geven enzo zijn personeelsbeleid te maskeren! Een 2de RYANAIR scenario in de maak?
De EO’s konden op basis van het statuut nochtans roet in het eten gooien vermits de kredietdagen beschreven staan in het hoofdstuk VI ‘Dienst- en rusttijden’ van het statuut. Alle beslissingen die daarmee te maken hebben moet genomen worden met een 2/3de meerderheid.
Toch beweerden de EO’s dat ze hiertegen niet konden optreden. Hetgeen bij mij spontaan de reactie
‘never bite the hand that feeds you’ ontlokte. Ik ben er dan ook van overtuigd dat zij het spelletje gewoon meespelen met de directie.
Ze mogen altijd het tegendeel bewijzen.