We weten het, het overleg in de welzijnscomités is voor vele collega’s een enorme “ver-van-mijn-bed-show”, maar elke staking van de afgelopen 70 jaar heeft te maken met jullie welzijn, en het falen van het overleg dat moet gevoerd worden in die welzijnscomités. Immers, dat overleg moet gaan over de te hoge werkbelasting, de te hoge flexibiliteit, de psychosociale overbelasting van werknemers en de torenhoge uitval of uitstroom die daarmee gepaard gaat. Het zou moeten gaan over het draaglijk maken van het werk, zodat iedereen het kan volhouden tot aan zijn/haar pensioen. Risico’s die leiden tot psychosociale problemen benoemen, analyseren, en wegwerken, dat is de taak van die comités.
De directie heeft een voorstel klaarliggen dat een radicale besparing op die werking zou inluiden. Waar militanten van elke vakbond nu al met alle moeite van de wereld trachten jullie problemen op tafel te zwieren, zal dit vanaf de volgende sociale verkiezingen mogelijk nog een stuk onmogelijker worden. En dit is de reden:
De erkende organisaties zouden een akkoord hebben met de directie waarin zij bereid zijn te besparen op de kostprijs van het totale pakket dat wordt besteed aan overleg (syndicale dotatie, comités, vrijgestelden, …). Het is waar dat de maatschappij elk jaar een flink bedrag moet uitgeven aan alles wat met overleg en dotatie te maken heeft. We durven wel eerlijk te nuanceren, door te stellen dat in het verleden wel degelijk werd bespaard op de interne werking van de grote kleurenvakbonden als gevolg van een vermindering van de middelen die hen werden toegereikt.
Echter, blijkbaar leidde deze onderhandelingen naar een resultaat dat tot nu toe niet inbindt op de dotatie voor de kleurenbonden of het aantal vrijgestelden, maar wel op het overlegsysteem dat over welzijn gaat. Immers, voor grote vakbonden is dit een pijnloze besparing, voor de werknemers is dit echter een ramp.
Momenteel zijn er 42 comités binnen de hele NMBS, dit is veel, dat begrijpen we. Zo zijn er voor treinbestuurders en treinbegeleiders bvb elk 5 comités om lokale problemen op vlak van welzijn te tackelen.
De directie en de erkende organisaties zouden een voorakkoord hebben, dat het aantal comités vermindert naar 19 stuks, met voor een aantal categorieën regionale comités. Concreet zal een verkozen treinbegeleider uit Hasselt moeten kunnen uitweiden over het sanitair van de collega’s in depot Poperinge, of dat de airco niet werkt, of dat er teveel uitval is door personeelstekort daar ter plekke. Onbegonnen werk, temeer omdat het simpelweg ontkennen van problemen door de chefs nu al een probleem is, zelfs al sta je er met de neus op te kijken.
In principe zijn er drie opties:
-> behoud van de huidige structuur, met het probleem dat het er wel heel veel zijn, 42 comités.
-> het huidige voorstel met regionale comités, 19 comités. Lokale problematiek wordt moeilijker bespreekbaar en nationale problematiek blijft uit den boze en een taak voor het bedrijfscomité dat vaak niet over de knowhow beschikt om nationale plannen te ontwikkelen voor aparte categorieën.
-> nationale comités per categorie, met nadelen op lokaal vlak en voordelen voor nationale materie wegens meer bevoegdheden (nationale risicoanalyses, actieplannen, …). Dit systeem vereist echter dat verkozenen over voldoende tijd kunnen beschikken om hun taak naar behoren uit te voeren.
De OVS beschouwt het huidige voorstel, regionale comités dus, als het minst werkbare. Waar nationale comités een handicap zou hebben om lokale problemen te tackelen, zouden deze comités tenminste nog bevoegd zijn om grote, zware thema’s aan te pakken: algemeen ziekteverzuim ten gevolge van burn-outs, bnx’en die de flexibilisering naar een onaanvaardbaar niveau tillen, risico-analyses, actieplannen, een werkbaar nationaal hitteplan. Dat zou mogelijkheden scheppen, maar dus ook nadelen hebben op lokaal niveau.
Het plan om regionale comités te voorzien biedt niet de voordelen van nationale comités, noch de voordelen van lokale comités. En de kans bestaat dat dit voorstel morgen wordt goedgekeurd op het bedrijfscomité NMBS, waarin de OVS één zetel heeft, maar machteloos zal moeten toekijken hoe het voorakkoord wordt gestemd. Geen besparing op de dotatie, de vrijgestelden, wel op jullie welzijn. “Nous sommes au bout!”, lazen we nog geen maand geleden in de pamfletten die terecht opriepen om te staken, voor ons welzijn, en vervolgens net daar gewillig het mes inzetten. Il faut le faire.
De OVS ontvangt géén dotatie, noch heeft zij recht op vrijgestelden. Een analyse gebeurt dus zonder eigenbelang. Voor onze vakbond is het duidelijk, een besparing die een negatieve impact heeft op jullie welzijn, zullen we niet goedkeuren. We rekenen erop dat de verkozenen van andere syndicale organisaties zich evenmin laten verleiden om deze nieuwe structuur, zonder enige garantie op een goede werking ervan, morgen goed te keuren.
