Reeds enige tijd worden er onderhandelingen gevoerd tussen de syndicale organisaties en de directie over de inhoud van een nieuw protocolakkoord. Dit akkoord zal in belangrijke mate de toekomstige arbeidsvoorwaarden van al het spoorwegpersoneel bepalen. Aangezien geen overeenstemming met de directie gevonden kon worden, hebben ACOD-CGSP en VSOA-SLFP een stakingsaanzegging neergelegd.
Een evenwichtig protocolakkoord dient verder te gaan dan het louter financiële aspect, en moet vanuit de realiteit van het terrein oplossingen trachten te bieden voor de problemen waarmee het spoorpersoneel wordt geconfronteerd. Dit bijvoorbeeld door het verlenen van een garantie op verlof, het verbeteren van de interne mobiliteit of het bieden van harde garanties voor het behoud van werkzekerheid en werkzetels.
Als aangenomen vakbond maakt OVS geen deel uit van deze onderhandelingen en moeten we onze informatie uit tweede hand bekomen. Hoewel het voorstel uitblinkt in vaagheid, is het meer dan duidelijk dat de directie niet focust op het welzijn of de financiële herwaardering van het spoorpersoneel, maar op het verder uithollen van het statuut, dit onder meer door de poort wijd open te zetten voor contractuele tewerkstelling,
Contractueel personeel zal wellicht aangeworven worden in een 38-urenstelsel, waarna het kinderspel zal zijn om het personeel tegen elkaar op te zetten door het verlenen van voordelen aan contractuelen waar statutairen geen recht op hebben.
Tenslotte herinneren we eraan dat de productiviteit van het spoorwegpersoneel de afgelopen 5 jaar met 20 procent gestegen is, en dat de financiële compensatie die ons hiervoor in 2016 beloofd werd door de toenmalige CEO’s om de sociale rust te doen weerkeren, tot op vandaag is uitgebleven.
Hoewel we betreuren dat er alweer niet in gemeenschappelijk front naar het slagveld getrokken wordt, gelooft de OVS nog oprecht in syndicale en sociale solidariteit, en moet zowel naar de directie als naar de organisaties die wel aan de onderhandelingstafel zitten het sterke signaal gegeven worden dat het huidige voorstel voor een protocol van sociaal akkoord over de hele lijn onaanvaardbaar is voor de totaliteit van het spoorwegpersoneel.
Daarom heeft het directiecomité van de OVS, na consultatie van de militanten, besloten om de stakingsactie van 19/12 te steunen, en een stakingsvergoeding uit te betalen.
Men kan enkel winnen als al de verschillende vakbonden samen de strijd aangaan .
In augustus stond OVS jammer genoeg alleen . Nu doet ACV-Transcom weer niet mee..
Zo komen we er dus niet ; Maar laat ons niet wanhopen , bij een geslaagde staking zijn we weer een stap verder.
Verder geef ik OVS de raad iets aan zijn terminologie te doen, een vakbond met een “directiecomite” ? Komt een beetje vreemd over, is er dan ook ergens een”directeur” bij OVS en wie is dat dan wel ?
Haha, Thierry, je hebt overschot van gelijk over de terminologie! *Directie” is eigenlijk een foutieve bewoording waarmee we niet meer dan “richting” of “sturingscomité” (wat men binnen ACOD hanteert, als ik het goed heb) willen
bedoelen. Om die fout recht te zetten, moeten we echter een algemene ledenvergadering organiseren, daar het zo in de statuten gedefinieerd staat. Komt ervan, maar aan de statuten is nog meer werk, en dus doen we dat liefst in één trek. Toch bedankt voor je reactie 😉
Wel wat laat , moest intentie voor zondag laten weten.
Vermits het standpunt van OVS tot vandaag niet kenbaar gemaakt was geen keuze om al dan niet mee te staken.
Zodra er een geldige stakingsaanzegging is neergelegd door een vakbond, kan iedereen op wie de aanzegging van toepassing is meestaken, ongeacht de organisatie waar hij of zij bij is aangesloten de actie al dan niet volgt.
We proberen kort op de bal te spelen, en meestal slagen we daar vrij goed in, maar aangezien OVS geen vrijgestelden heeft en al het syndicaal werk dus in de vrije tijd van onze militanten en secretarissen moet gebeuren, lukt dat niet steeds.
De productiviteit is niet gestegen met 20%, maar met ruim meer dan 100%, en als ik dat vergelijk met het jaar waarin ik begon te werken bij de spoorwegen (1979) met ruim 1000%. Laat dit een voetnoot zijn, er is inderdaad reden tot actie en hopelijk beseft de meerderheid van het personeel dat!